Τούτο τάγαθον ύμνεϊται
πρός τών ίερών θεολόγων καί ώς καλόν, καί ώς κάλλος, καί ώς άγάπη καί ώς
άγαπητόν, καί όσαι άλλαι εύπρεπεϊς είσι της καλλοποού καί κεχαριτωμένης
ώραιότητος θεωνυμίαι. Το δέ καλόν καί κάλλος διαιρετέον έπι της έν ένι τά όλα
συνειληφυίας αιτίας· ταύτα γάρ έπι μέν τών δντων άπάντων είς μετοχές καί
μετέχοντα διαιρούντες, καλόν μέν είναι λέγομεν τό κάλλους μετέχον, κάλλος δε
την μετοχήν τής καλλοποιού τών όλων καλών αϊτίας. (PG
3:701)
This Good is extolled in hymn to the holy theologians as
Good, as Beautiful, as Loving, and as Beloved, and as many other things which
are fitting in the divine names of the One who fashions beauty and of the
loveliness that is graced. And the Good and the Beauty are to be
apportioned among all things according to the one common cause of
participation; for these, as for all that is divine, are distributed as shares
and participants. We say that the share which partakes is Good, and that Beauty
is the participation of the One who fashions all good things for a cause.
To Support this Blog:
Email for Amazon Gift
card: ScripturalMormonism@gmail.com
Email for Logos.com Gift
Card: IrishLDS87@gmail.com
